Վաչե Գրիգորյան, բանաստեղծություններ

Երեկո 

Եվ նորից մայրամուտ, երեկոն եկավ փռեց իր թևերն ամենուր,

Դուրս եկավ լուսինն ու լուսավորեց իր պայծառափայլ վառ լույսով:

Աստղերը ողջ առկայծելով, հայելի դարձրին մոգական

Լուռ գիշերվա մեղմ զեփյուռի, քամու երգը դյութական:

Գիշերային շղարշի մեջ, մայր Հայաստանն է քնած,

Երազում եմ, որ քեզ տեսնեմ, գիշերում այս կախարդական,

Որ քեզ սիրո խեսքեր ասեմ ու իմ սիրով պարուրեմ,

Լուռ գիշերվա մեղմ զեփյուռի, քամու հետ սերդ երգեմ:

Պարուրի ինձ երազներով, անուրջներով դյութական,

Սիրուդ բույրով արբեցնող, գինու պես անմահական:

Արթուն ենք մենք լուռ գիշերում,

Երկուսով ենք, մարդ չկա, եկ համբուրվենք աստղերի տակ,

Աստղերն ու լուսինն են վկա,

Քո պատկերն է փայլփլում, գիշերային շղարշում

Ասես մի վառ արեգակ, լուռ գիշերվա խավարում:

Շուտով կբացվի առավոտը, արեգակը դուրս կգա,

Մեր կյանքում հեքիաթ կդառնա, գիշերն այս կախարդական:

22.02.2002

  ԵՐԵԿՈ, ԻՍՊԱՆԵՐԵՆ

noche Una vez más, la puesta del sol, la noche llegó a desplegar sus alas en todas partes, La luna salió de su ilustrado y enciende la luz brillante. Las estrellas brillan, hecha espejo mágico brisa suave silencio de la noche, la canción mágica viento. velo de la noche, la madre de una cama, Espero que vea esta noche mágica, Te doy mi amor y el amor parurem observaciones, brisa suave silencio de la noche, con el amor de viento para cantar? envolviéndome en los sueños, ilusiones mágicas, Sirud intoxicante aroma, como un vino inmortal. estamos despiertos noche silenciosa, somos dos, no hay hombre, Besémosnos bajo las estrellas, Las estrellas y la luna para presenciar, Su imagen está brillando, las aguas superficiales en la noche Era como un sol brillante, silenciosa oscuridad de la noche. Antes de abrir por la mañana, el sol va a salir, Nuestra vida será un cuento de hadas, esta noche mágica. 22.02.2002